Wim Koumans en Matanja Hoogenboom houden hun hart vast met de vernieuwing van het laatste stuk van de Stationsstraat. Want zal de toegankelijkheid voor mensen met een beperking er wel op vooruitgaan?
Met fotoreeks door Grietje-Akke de Haas
De respectievelijk voorzitter en lid van de Plaatselijke Werkgroep Toegankelijkheid hebben er vooralsnog een hard hoofd in. Wim Koumans die visueel beperkt is en gebruik maakt van een blinde geleide stok voorziet een ramp. “Als je de tekeningen bekijkt mogen de winkeliers tot een meter vanaf hun etalage de waar uitstallen. Precies na deze meter wordt met een stippellijn aangeven waar de blinde geleidelijn komt. Dat gaat hem dus niet worden. De tegels van een geleidelijn zijn namelijk 30 centimeter breed. Om goed doorgang te verlenen aan visueel beperkten moet er aan weerszijden 30 centimeter vrij zijn. Dat betekent dat de winkeliers maar 70 centimeter uitstallingsmogelijkheden hebben, of visueel beperkten hebben wederom een groot probleem.”
Maar buiten deze zorg om mankeert er in eigenlijk heel Ermelo nog veel aan de toegankelijkheid. Matanja Hoogenboom moet dagelijks in ieder geval veel hobbels nemen om samen met haar zoon Samuel ‘hun ding te kunnen doen’. Het 9-jarige ventje is compleet afhankelijk van zijn rolstoel. Want door een bewegingsstoornis in armen en benen kan Samuel niet zitten, staan en lopen, en ook de rolstoel niet zelf voortbewegen.
“Hoe vaak zegt Samuel niet tegen mij: ‘Mam, doe nou eens rustig aan’. Maar ja, de bestrating is vaak zo slecht en weggezakt, stoepen en drempels te hoog, een stoep die zomaar ophoudt, een lantaarnpaal midden op de stoep, overhangend groen tot stoepen die te smal zijn voor de rolstoel.”
Ook winkeluitstallingen, fietsen, auto’s, tot terrasmeubilair en bloembakken van de horeca belemmeren vaak de doorgang of blokkeren de blinde geleidelijn. “De horeca-ondernemers zijn wel welwillend hoor”, zegt Wim. “Ze zeggen bijvoorbeeld dat ze de stoeltjes en tafels weg zullen halen als we er aan komen. Maar je kunt toch niet van een blinde verwachten dat deze een kwartier van tevoren belt van ‘Ik kom eraan’.”
Een blinde geleide stok geeft een visueel beperkte oneindig veel zelfstandigheid zodat hij of zij zelf de weg kan vinden. “Het zou dan ook erg fijn zijn om je route te lopen zónder obstakels.” Matanja beaamt: “Ik zou het ook zo fijn vinden om eens lekker te lopen met mijn zoon.”
Jammer genoeg hebben de bestuursleden van de PWT niet echt het gevoel dat ze worden gehoord door de gemeente Ermelo. Er wordt bijvoorbeeld niet voldoende gehandhaafd en lang niet alle afspraken worden nagekomen.
Daarom dagen ze de gemeenteraadsleden uit voor een schouw om de gebrekkige toegankelijkheid in Ermelo zelfs eens te ervaren. De rolstoel en blinde geleide stok, compleet met het materiaal om de ogen af te dekken, stellen Matanja en Wim graag ter beschikking. Wellicht dat de gemeenteraadsleden na de schouw hun invloed aanwenden bij het college van burgemeester & wethouders en de ambtenaren van de gemeente Ermelo.
